شکستن امنیّت

* پیامبر خدا(ص) در روز فتح مکّه: خداوند روزی که آسمانها و زمین را آفرید، مکّه را حرام ساخت و تا برپایی قیامت نیز حرام است و برای هیچ کس پیش از من حلال نشده و برای احدی پس از من نیز حلال نخواهد شد و برای من جز ساعتی از یک روز، حلال نشده است.

* عمرو بن سعید، گروههایی را به مکّه اعزام می‌کرد. ابو شریح به او گفت: ای امیر! اجازه بده سخنی را از قول پیامبر(ص) در فردای روز فتح مکّه برایت بازگویم. دو گوشم شنید و با قلبم دریافتم و دو چشمم دید هنگامی که پیامبر آن سخن را گفت. پس از حمد و ثنای خدا فرمود: مکه را خداوند حرام کرده، ولی مردم حرامش ندانستند! برای هیچ کس که به خدا وقیامت ایمان دارد حلال نیست که در آن، خونی بریزد و درختی را قطع کند. پس اگر کسی در پی رخصت بود و به جنگ پیامبر(ص) در مکه استناد کرد، بگویید: خداوند به پیامبرش اجازه داد و به شما اجازه نداده است. همانا خداوند تنها یک ساعت از یک روز را در آن به من اجازه داد. سپس احترام امروزش مثل احترام دیروز بازگشت. (این سخن را) حاضر به غایب برساند!

* ابوبصیر: از امام صادق(ع) درباره کسی پرسیدم که می‌خواهد به مکه یا مدینه، برود، آیا همراه داشتن سلاح برای او مکروه است؟ فرمود: اشکالی ندارد که سلاح از شهر خود بیرون ببرد، ولی وقتی وارد مکه می‌شود، آن را آشکار نسازد.

ورود غیر مسلمان

* حنان: به امام صادق(ع) گفتم: «چرا به خانه خدا «بیت الله الحرام» گویند؟ » فرمود: چون که بر مشرکین حرام است، وارد آن شوند.

* امام صادق(ع) : ذمّیان (اهل کتاب در پناه حکومت اسلام) وارد حرم و سرزمین هجرت نشوند و از این دو جا بیرون می‌شوند.

* امام صادق(ع) : درباره این آیه که «خانه ام را برای طواف کنندگان ومعتکفان و رکوع و سجود کنندگان پاک سازید» فرمود: یعنی خانه خدا را از مشرکان دور نگهداریم.


شکار و کندن درخت

*پیامبر خدا(ص) روز فتح مکّه: این شهری است که خداوند روزی که آسمانها و زمین را آفرید، حرمتش بخشید و این شهر، با حرمت خدا تا روز قیامت حرام است، نه خارَش چیده می‌شود، نه شکارش رمانده می‌شود، نه یافته شده اش برداشته می‌شود، مگر کسی بخواهد اعلام کند، (تا صاحبش پیدا شود) و گیاهان تازه روییده اش چیده نمی‌شود. عبّاس گفت: یا رسول الله، جز گیاهِ «اِذْخِر»، که برای تزیین و برای خانه هایشان است. پیامبر فرمود: جز اِذخر.

* پیامبر خدا(ص) : گیاه حرم چیده نمی‌شود، درخت آن و خار آن قطع نمی‌شود و شکارش رمانده نمی‌شود…، پس هر که را دیدید که گیاه حرام را چیده یا درختش را قطع کرده یا شکارش را رمانده است، برای شما رواست که ناسزایش بگویید یا پشت او را در حدّی که در حرم حلال است به درد آورید.


* امام باقر(ع): خداوند حرام ساخته که گیاه حرمش چیده یا درخت آن قطع شود مگر گیاه اِذخر یا پرنده آن صید گردد.

* امام صادق(ع): از درخت مکّه جز درخت خرما و درخت میوه، کنده نمی‌شود.

* امام صادق(ع): هرچه که در حرم می‌روید، بر همه مردم حرام است (چیدنش) مگر آن چه را خودت رویانده و کاشته‌ای.


ذبح شکار

* امام صادق(ع): شکار را در حرم نباید ذبح کرد، هر چند در بیرون حرم صید شده باشد.

* شهاب بن عبد ربّه: به امام صادق(ع) گفتم: با جوجه هایی که از غیر مکّه می‌آورند سَحری می‌خورم. آن‌ها را در حرم ذبح می‌کنند و با آن سَحری می‌خورم. حضرت فرمود: سحریِ تو سحری بدی است. آیا نمی‌دانی آن چه را زنده وارد حرم کنند، ذبح و نگهداشتن آن بر تو حرام است؟

* امام صادق(ع): در مکّه، جز شتر، گاو، گوسفند و مرغ، نباید ذبح شود.


تملّک اشیای پیدا شده

* امام صادق(ع): لُقَطه (چیز پیدا شده) دو گونه است: یکی آن چه که در حرم پیدا شده است که باید تا یک سال اعلام کنی، اگر صاحبش را یافتی که هیچ، وگرنه آن را صدقه می‌دهی. یکی هم لُقطه غیر حرم که تا یک سال اعلام می‌کنی، اگر صاحبش آمد به او می‌دهی، وگرنه می‌توانی برای خودت برداری.

* محمّد بن رجاء ارجانی: به امام هادی(ع) نوشتم: در مسجد الحرام بودم، دیناری دیدم. خم شدم که بردارم، دینار دیگری دیدم. سنگریزه‌ها را گشتم، دینار سوّمی یافتم، آن‌ها را برداشتم و اعلام هم کردم، صاحب آن‌ها یافت نشد. نظرتان در این باره چیست؟ حضرت نوشت: آن چه را از قضیّه دینارها نوشتی، فهمیدم. اگر نیازمندی، یک سوّم را صدقه بده و اگر توانگری، همه را صدقه بده.